met piepend en krakend geluid
gaat de stadspoort open
het binnensluipen
valt aanvankelijk niet op
zo ken ik mijn stad
met gebrek aan aandacht voor tegen
toch waait de wind anders
en vanuit mijn ooghoeken
lijk ik gevolgd te worden
verbeelding is sterk
de zon warmt nog en de wind streelt mijn benen
boven de rivier groeit een onheilsprofeet
om even verderop
gewelddadig neer te slaan
slagentrillingen verplaatsen
ijler wordend licht
nacht en vocht en spinnen vechten
rond de torens
pleinen verliezen blad
met boom en karakter
en trekken een nieuw gezicht
er groeit een slaapstad uit het westen
woontorens graven in de lucht
dozen stapelen langs de weg
wegen vormen kanalen
alles wijst op groter
maar als het kraakt
is het geen groei
maar slijtage
het moet scherper
vrees niet het anders
het schept verbeelding
maakt voor van tegen
benoemt vreemd als deugd
zo bouwt de stad zinnen
die ik opraap en herschik
tot waardering groeit
———————————————
martin knaapen
stadsgedicht no4 | 9 oktober 2024
ter gelegenheid van de cultuurvisie gemeente Deventer 2025
———————————————