Ga naar de inhoud

#10 | nooit meer nooit weer

ik wist al vroeg
nooit meer is nooit weer
er groeit tijd in nooit

hoewel onzeker concentreerde ik mij
op kunst muziek en poëzie
op natuur respect en samen
jij en ik en zij en het

mijn grenzen verdwenen
achter grond en zee
achter verschillen en culturen
achter mensen en talen
achter toen en nu

eens liep ik in West-Vlaanderen
en vond er een grijs vilten boord van een Duitse jas
die evenzeer Engels had kunnen zijn

honderd jaar eerder
stak daar
een hand uit
van een man
die geen ruzie had met de ander

hij wilde naar huis

hij dacht nooit meer

ik sta tussen herinneringen
en luister naar de verhalen en liederen
van oude mannen die nu helden zijn
maar ooit slechts jong
ik zie hen verrimpeld in wijsheid

ook zij kenden de verhalen van hun vader
over de oneindige gangen
over kou en honger en angst

zoals ik de verhalen van mijn ouders
uit de dorpen
uit de steden
ken

elk van hen is terecht trots
op erkenning en medaille
zij zagen hoe zij bevrijdden 

wij herinneren en herdenken vrij
wij kijken vooruit in vrijheid
en denken
nooit meer 

maar nooit meer
is niet slechts een
bijwoordelijke bepaling van tijd
en vrijheid
is betrekkelijk
het tromgeroffel van de oorlog
is niet verdwenen

nabij ver weg sneuvelen
jongens en meiden
mannen en vrouwen
dorpen en steden
gronden en landen

ik zie verhalen vol gruwelen
die elke verbeelding tarten
er lijkt niets geleerd
nog altijd voelt macht zich veilig
achter muren

maar
als de mens verdorven is
waarom treuren wij dan

is er een kracht
sterker dan wij
of vrezen wij andere ogen
bouwen we daarom wetten om vrijheid
die groeien in angst
voor anders

vrees niet het anders
het schept verbeelding
maakt voor van tegen
benoemt vreemd als deugd

was ik naïef
omdat ik meende dat vrede kon
omdat ik meende dat we leerden

zijn vogels naïef
omdat ze niet haten

ook zij vallen
al vliegen er veren
in plaats van kogels

ben ik dom
omdat ik geloof in wij
en ben ik onzeker
omdat ik je vrees

niet iedereen is een vriend
iedereen is een buur
waar je de grens ook legt

———————————————

martin knaapen
stadsgedicht no10 | 4 mei 2025
ter gelegenheid van de Dodenherdenking 2025

———————————————

<< < | >